มุมมองของคนที่เรียนรู้พุทธศาสนาคงทราบว่า พระมีศีลกี่ข้อ มีของใช้กี่ชิ้น มีการปฏิบัติอย่างไรบ้าง ก่อนขบฉันต้องสวดอะไรบ้าง ครองผ้ากี่ผืน พูดได้ว่าเมื่อถามมาก็ตอบได้ว่าทำอย่างไร  เรียกว่า ทราบดี รู้มาก แต่ยังไม่ได้ซึ้ง ในมุมของผู้ปฏิบัติจริงๆนั้นเป็นอย่างไร การถือศีลที่อยู่บนพื้นการไม่เบียดเบียน การเป็นผู้ให้ และเกิดคำถามต่อไปว่า ทำไมผู้คนนับแสนนับล้านจึงต้องกราบไหว้ นั้นคงไม่ใช่เพียง การยกฐานะตนเองในการครองผ้าสีเหลืองๆ ที่เราๆท่านๆได้เห็น หรือการโกนหัวโกนคิ้วที่ เป็นบางคนเรียกว่านักบวช  และแท้จริงแล้วเป็นอย่างไร 
          เหมือน การอ่านตำราว่ายน้ำ อ่านมาจนจำขึ้นใจว่าท่าไหนว่ายอย่างไร ทำอย่างไรถึงจะเร็วที่สุด ดีที่สุด ประหยัดพลังงานที่สุด แต่เมื่อไปเจอสถานการณ์จริง การว่ายในสระเด็ก สระผู้ใหญ่ แม่น้ำ ก็แตกต่างกันไปตาม รูปแบบนั้น เรียกได้ว่า พลิกตำรากันไม่ทัน
          การบวชทำให้เราได้ทราบและซึ้งว่า ทำไม ทำไม และทำไม จึงต้องบวช ！(ทราบไม่พอ ต้องซึ้งด้วย)