ปักขาเล็งมุมได้เเปปเดียว เจอน้าที่ถ่ายภาพเป็นเพื่อนกันในเฟสชวนย้ายมุมไปเเอบขึ้นตึกเเถวนั้น ขึ้นไปกางขาได้สักพักยามมาไล่ เครียดเลยล่ะครับทีนี้กลับลงมาข้างล่างสะพานลอยที่ได้มุมก่อนหน้านี้ก็เต็มเอี้ยดเเทบไม่มีที่จะเดิน เป็นบุญกุศลของผมที่ได้เคยทำมามีน้องใจดีทักเฟสมาบอกมุม เกือบจะห้าโมงเย็นเเล้วผมรีบบิดมอไซค์จากสาทรมาฝั่งธนฯโดยด่วน !!ได้มุมเเล้วครับทีนี้ รีบตั้งกล้องเล็งมุมด่วนเลย !!
!!นั่นล่ะฮะท่านผู้ชม ตั้งกล้องเล็งมุมเสร็จปุ๊ปฝนก็มาปั๊ปพัดไปทางฝั่งสาทรด้วย เก็บกล้องเข้าเอากล้องออกหลบฝนอยู่อย่างนั้นล่ะครับ ใจนึงก็ว่าจะกลับใจนึงก็ยังสู้อยู่ สุดท้ายตัดสินใจตากฝนรอมันเลยละกันไหนๆก็มามันขนาดนี้เเล้วตั้งเเต่เที่ยง เปียกก็เปียกหิวก็หิว><
ตรอจนสองทุ่มกว่าๆล่ะครับ จนได้ถ่ายเพราะฝนหยุดเเละทางตึกเริ่มเปิดไฟ !!เเต่ความเหนื่อยของผมมันก็ยังมันจบเเค่นี้ครับ พอฝนหยุดเเละตึกเริ่มเปิดไฟก็รัวชัตเตอร์ไปได้เเค่ไม่กี่ใบ ลูกพี่ยาม(รปภ.)ก็เเห่กันขึ้นมาไล่ผมอีก กราบเเล้วกราบอีกเบญจางคประดิษฐ์ไปสิบตลบจึงยังพอถ่ายต่อได้อีกแปปนึง
สุดท้ายเเล้วความเหนื่อย(มากๆมากที่สุด)ของผมมันก็คุ้มค่ามากๆในความคิดของตัวเอง เมื่อภาพที่ได้มามันเกินกว่าเป้าหมายที่เราได้ตั้งใจไว้ สุดท้ายนี้ขอขอบคุณน้องชายใจดีที่ให้พิกัดทำให้ผมได้ถ่ายภาพตึกมหานครในวันนั้น เเละขอบคุณPIXNIQที่เปิดพื้นที่ให้ผมได้เล่าเรื่องราวในการถ่ายภาพเเลนด์สุดเหนื่อยครั้งนี้
